Zaterdag 16 juni -een klein maar fijn zonnetje was nog maar net begonnen met zijn tocht die er die dag op het programma stond- toen de wekker bij een aantal mannen (en vrouwen) zo rond 06.00 uur ‘s ochtends al ging. Het was namelijk tijd voor dé dag.

Het afgelopen seizoen is er door Heren 1 van Hockey Club Walcheren geprobeerd om directe promotie af te dwingen en om daarmee na al die jaren eindelijk eens de 3e klasse van dichtbij te kunnen zien. Weinig verwachtingen (in positieve zin) waren er aan het begin van het seizoen; geen onnodige pretenties over het halen van een kampioenschap en geen overmoedige voorspellingen over het verloop van de competitie. Een nieuw team waren we, ontstaan door de fusie met een melange van verschillende teams en leeftijden, wel vol potentie en met het juiste gevoel voor het inbouwen van rustmomenten en teamuitjes.

Naarmate het seizoen 2011-2012 verliep bleek dus dat dit team het wel eens ver zou kunnen gaan schoppen in de 4e klasse C, de eerste helft van het seizoen werd zelfs afgesloten als koploper. Nog steeds geen bijstelling van de verwachtingen, lekker door blijven hockeyen en zien waar het seizoen ons zou gaan brengen. Kampioen worden? Misschien wel, ja.

De tweede helft van het seizoen bleek een wat grilliger verloop voor ons in petto te hebben. Enkele verliespartijen werden gespeeld, waaronder tegen latere kampioen Rapid en de uiteindelijke nummer 2 Gilze-Rijen. Zo kon dus een competitie verlopen, de koppositie toch uit handen geven en uiteindelijk op de derde stek eindigen op 10 juni 2012. "Als wij die wedstrijd nou hadden gewonnen, als we daar en daar geen punten hadden laten liggen..”, was een vaak gehoorde discussie de afgelopen maanden. "Avec des si on mettrait Paris dans une bouteille” in Nederland vertaald als "as is verbrande turf”, om in de woorden van Arno te blijven. Oftewel: er was niets meer aan te doen, het is zoals het is.

Geen directe promotie dus dit jaar voor HC Walcheren en dat was jammer natuurlijk. Maar het leuke aan hockey was en is dat na een beëindigd seizoen, er gewoon weer een nieuw seizoen aanbreekt: volgend jaar weer opnieuw proberen om richting die 3e klasse te knallen. Of toch dit jaar al? Er was namelijk nog een kleine kans om alsnog promotie te bereiken in dit seizoen en dat allemaal in de vorm van play-offs waarin 4 teams het tegen elkaar opnemen in de strijd om 2 felbegeerde tickets voor de 3e klasse! Felbegeerd inderdaad, want er waren liefst 29 teams die zich voor deze play-offs hadden ingeschreven, wat tot resultaat had dat er bij de KNHB een hoed met 29 lootjes werd gepakt en er een keuze zou worden gemaakt tussen deze teams. 

Op maandag 11 juni kwam er nieuws van de knhb: de 4 teams die de play-offs zouden gaan spelen waren bekend. De play-off poule bestond uit Naarden, Bemmel, DASH en...HC Walcheren. Daar was die kans dus en die zouden we met beide handen gaan grijpen!

Zo belandden we dus uiteindelijk weer op zaterdagochtend 16 juni. Een fijn zonnetje dus, een mooi begin van de dag ook. Een mooie -in magenta oranje gespoten touringcar- stond rond 07.30 uur te shinen op de parkeerplaats van onze plaatselijke HC, meer dan verdienstelijk ingeparkeerd door chauffeur Henk. Later op de middag zou Henk zich tot de held van de derde helft laten kronen, hierover later meer.

In de bus was het zeer goed uit te houden, niet in de laatste plaat vanwege het feit dat er voor elke passagier zo’n twee stoelen vrij waren omdat er minder animo vanuit de club was dan verwacht om de reis te wagen naar Bilthoven. Vroeg uit je mandje kruipen is natuurlijk geen alledaagse hobby voor de meesten, maar toch hadden een paar trouwe supporters zich weten te verleiden voor wat een mooi dagje hockey zou worden.Er waren lekkere broodjes geregeld, lekkere koffie, lekker water, lekkere melk en een aantal lekkere krentenbollen waren ook van de partij. Het weer was dus ook redelijk lekker en ook een katervrije zaterdagochtend was dat. De reis werd ingezet richting Bilthoven, richting SCHC.

Wat een goede heenreis was het, ook met dank aan Henk, onze chauffeur. Hij maakte het niet te bont op de snelweg en ook de handrembochten werden dit keer achterwege gelaten, toch was dat niet erg want zo kwamen we heel aan bij het complex van SCHC. Henk liet ons ook nog even de omgeving van Bilthoven zien en hij confronteerde ons met de armoedige staat van de meeste huizen aldaar. Er werd ook verteld dat de mensen in deze omgeving houden van een simpel, doch eenvoudige manier van leven en daar pasten deze armetierige kotjes erg goed bij, dat konden wij allemaal concluderen.

Het was 10 uur en een uur later zou de eerste wedstrijd van ons op het programma staan. Naarden was onze tegenstander en het was de eerste krachtmeting in een programma van drie, aan het einde van deze dag zou alles duidelijk zijn. Naarden, een ploeg die als 4e was geëindigd in hun poule. Een ploeg die een gedeelte van de spelers haalde uit de JA-1, een team dat eerste was geworden in de Topklasse, een ploeg met kwaliteit dus en het zou er zeker om gaan spannen.

De wedstrijd kon rond 11 uur van start gaan en meteen werd duidelijk dat Naarden er vol op zou gaan. Technisch sterk werd er door ze gespeeld en daarbij werd er een redelijk snelle pot op de mat gelegd. Wij waren nog niet helemaal op gang, zo leek het in ieder geval en niet alles liep even soepel deze eerste wedstrijd. Al snel kwamen we op 1-0 achterstand en dat was toch wel een psychologische tik te noemen, het ideale scenario was immers die eerste pot trachten te winnen tegen een van de sterkere tegenstanders in de poule. Later werd het ook 2-0, uit een strafcorner, terwijl wij de periode ervoor het betere van het spel hadden, balen dus, maar de koppies moesten weer omhoog! Na rust was er ook de 3-0, een strafbal die door Naarden werd verzilverd en het begon er nu naar uit te zien dat de eerste wedstrijd verloren zou gaan. Toch was de motivatie nog niet verdwenen want vlak voor tijd lepelde Tim de bal in het dak van de goal en dat zorgde voor de 3-1. Dit ene goal van ons zou zomaar eens voordelig kunnen uitpakken in het doelsaldo, wat eventueel doorslaggevend zou zijn.

Een uurtje rust en dan zou de pot tegen Bemmel op het programma staan. Bemmel had even daarvoor met 3-0 van DASH gewonnen en stond dus voorlopig bovenaan in de poule, gevolgd door Naarden. Maar goed, niets was zeker, er waren nog 2 wedstrijden te gaan en alles kon nog veranderen. 

Bemmel was een sterke ploeg, althans, dat bleek uit de verschillende reacties op de4eklasse.nl en ook uit de eigen wedstrijdverslagen. Een team dat blijkbaar met hoge druk speelde en die van snel veldspel hielden, levensgenieters dus. Bemmel had een erg goed doelsaldo en dat zou dus betekenen dat er een goed draaiende aanvalslinie tegenover ons zou staan. Bemmel had ook een topspits, Jan-Jurre Genders, die bij de Jumbo werkte en die een vriendin had die Jackie heette. Helaas voor Bemmel was het zo dat Jan-Jurre er niet bij was en dat kon nog wel eens positief uitvallen voor ons.

De wedstrijd dan, we waren gebrand op die overwinning, deze pot was er op of eronder want verlies zou betekenen dat we konden inpakken en huilend naar huis zouden kunnen. Bemmel had natuurlijk een mooie start gemaakt door die 3-0 overwinning en waren daardoor wellicht een beetje in slaap gesust, want wij waren het die met een groot overwicht de wedstrijd begonnen.

Gelijk veel druk van onze zijde, iedereen liep de longen uit zijn lijf en zorgde voor zo veel doordekking dat Bemmel er nauwelijks aan te pas kwam. Veel kansen werden er gecreëerd, geen enkel van die kansen gingen er vooralsnog in, twee goals werden zelfs afgekeurd, dat was omdat Gijs twee ballen in het net juinde bij een strafcorner, beetje flauw van de scheidsrechter om dat dan weer af te fluiten.Ons goede veldspel bleef, de druk van onze kant bleef behouden, de passes bleven strak en ook de concentratie bleef dat. Dit resulteerde in de verlossende 1-0 voorsprong, Boudewijn plaatste de bal in de verre hoek, langs de uitkomende keeper. Dit vroeg natuurlijk om meer en er kwam meer.

Lars kreeg het op de heupen en hij strooide al een paar keer met een degelijke scoop. Een van die kometen van Lars bereikte Tim, die al diep was gelopen op weg naar het goal van Bemmel. De bal kwam over Tim heen, stuiterde een keer en Timbo was er als de kippen bij om de bal over de uitlopende keeper te wippen. Wat een heerlijke goal was dit en natuurlijk ging heel heren 1 mental op deze goal! 2-0, we leken op rozen te zitten, ons spel liep lekker, iedereen gaf alles en als we zo zouden blijven spelen zouden de kansen vanzelf in doelpunten eindigen. Na rust veranderde ons spel niet, niet alle kansen werden even gelukkig afgemaakt maar gelukkig stond onze verdediging goed en kwam er geen bal doorheen. Aan de andere kant kreeg Tim een steekpass vanuit het middenveld en hij kon 1-op-1 doorlopen op de keeper. Met een passeer beweging ging hij erlangs, de keeper pikte dit niet en zorgde voor een tackle: strafbal! Voor Boudewijn de uitgelezen kans om de stand op 3-0 te zetten en dat is wat hij ook deed. Wedstrijd binnen. Maar niet voordat Jonas en Gijs (van Ouwekerk, die dus) nog een mooi intermezzootje voor ons in petto hadden, ze waren door de verdediging van Bemmel heen en konden de 4-0 op het scorebord zetten. Dat deden ze ook, Jonas legde af op Gijs en hij legde de bal mooi op de plank. Wedstrijd klaar en onze taak volbracht. De kansen op een van die tickets waren weer gestegen en bij winst op DASH zouden we al bijna zeker een promotie afdwingen. 

De laatste wedstrijd zat er aan te komen, maar niet voordat er nog wat chippies werden genast (Zoutje, bedankt voor die investering) en er nog wat HA-51 was ingeslagen bij de plaatselijke pillendraaier. Dit zouden we hard nodig hebben tegen de Groningers, ondanks dat ze beide wedstrijden hadden verloren verwachtten wij dat ze de laatste pot wilden vlammen.

Waar bij een aantal wedstrijden het afgelopen seizoen al de term ‘dé wedstrijd’ was gevallen en waar de dag van de play-offs al ‘dé dag’ was genoemd, was deze pot tegen DASH gewoon dé wedstrijd van het jaar. Hier moest het gebeuren en hier moest alles samenkomen en op zijn plek vallen.

Met een 100 procent focus en met strakke koppies begonnen we de wedstrijd en dat was nodig ook. Zoals verwacht gingen de Groningers ook volle bak en dit zorgde ervoor dat wij toch wat onrustig begonnen aan de wedstrijd, ondanks alle concentratie. Passes van onze kant kwamen niet voldoende aan en natuurlijk ging ook de vermoeidheid een rol spelen, ballen waren minder goed te belopen en er kwam erg veel kramp om de hoek kijken. DASH kwam op voorsprong uit een strafcorner, sowieso iets waar wij niet op zaten te wachten, het zorgde voor een knauw in ons zelfvertrouwen en we begonnen lichtjes te vrezen voor die promotie.Naarmate de wedstrijd vorderde werd het duel ook spannender, wij begonnen beter in ons ritme te komen, passes en combinaties lukten weer en het aantal doelkansen aan onze kant begon ook toe te nemen. Alleen die bevrijdende gelijkmaker... die bleef nog even uit. Tegelijkertijd bleef DASH ook af en toe nog kansen krijgen, alleen hadden zij de pech dat Jeroen in het goal stond en hij plukte met een aantal lekkere reddingen alle ballen uit het goal.Eén minuut voor de rust kregen wij nog een laatste strafcorner, dit zou hem dan moeten gaan worden, psychologische treffers zijn dat altijd, die treffers die net voor de rust vallen en daar zouden wij gebruik van moeten maken! Drie keer raden wat er gebeurde: uit een rebound die volgde uit de strafcorner legde Jonas de bal in het goal en de zo fijne 1-1 was een feit.

Nog 20 minuten waren er te gaan en nu zou het er pas echt op aankomen. Een gelijkspel gaf eigenlijk niet voldoende zekerheid, zeker ook omdat Naarden - Bemmel op het andere veld een intens spannende pot bleek te zijn. Naarden stond bij rust dan wel met 2-1 voor, Bemmel werd sterker en het zou daar alle kanten op kunnen gaan.

Winst moest er dus gehaald worden, voor minder zouden we het niet doen. DASH knalde er na de rust weer vol op en zette een toch redelijk grote druk op onze helft, het leidde tot een aantal strafcorners aan hun kant. Wat er op de bank werd gevreesd werd dan toch werkelijkheid, DASH legde na een rebound op een van de strafcorners de bal in het net en zij leidden de wedstrijd nu met 2-1. 

We lieten het er niet bij zitten, de blik vooruit, de drang naar voren werd opgevoerd en de spel- en arbeidsvreugde ging zo langzaam aan weer stijgen. Onze kansen zouden nog wel komen, al zaten de mannen in de dug-out zichzelf zo’n beetje op te vreten. Een strafcorner voor ons, hier kwam het moment dan, hoorde je iedereen denken. Uit de rebound die volgde kwam dat moment dan, Joël kwam aanwandelen op zijn kenmerkende rustieke tred en hij legde de bal doodleuk in de kruising. 2-2, er werd hard gegaan in en om het veld, daar kunt u als lezer zeker van zijn en als u dat niet bent: gelukkig hebben we de foto’s nog.

Die 2-2 was in meerdere opzichten niet voldoende, voor ons niet en voor onze positie in de poule niet. Een nieuwe strafcorner volgde voor ons, de zelfverzekerdheid steeg en dat was ook af te zien aan de uitvoering van de strafcorner, het was tijd voor een variant. Maar voordat het zover is, neem ik u mee terug naar afgelopen seizoen. Zoals iedereen weet heeft onze Joost altijd de neiging om ons in benarde situaties te helpen door met fraaie acties en doelpunten te strooien. Zo ook nu, want zoals gezegd kwam er een variant en het eindstation van deze variant was Joost en zoals wel eens wordt gezegd dat Joost het mag weten, wist Joost nu ook wat hij met die bal zou gaan doen. Een lekker geplaatst schot op de plank, 3-2 Walcheren. Nu zouden we doorgaan ook!

Het veldoverwicht van ons werd groter en groter en de druk op de verdediging van DASH werd dat ook. Dit leidde nog tot een aantal kansen, waar helaas geen doelpunt uit zou komen. Tot in de laatste minuten bleef het 3-2 in het voordeel van Walcheren, totdat Gijs van Ouwekerk er klaar mee was en besloot om de bal vanaf de achterlijn op goal te timmeren. Bal richting het dak van het goal, keeper redde mooi, maar daar was Boudewijn op de kop van de cirkel om de bal met zijn backhand het goal in te beunen. Daar was de 4-2 in ons voordeel, wedstrijd gespeeld en promotie bijna zeker!!

Na het laatste fluitsignaal stormden we het veld op en het feestje werd alvast een beetje gevierd. Het was trouwens nog niet helemaal zeker of die promotie een feit was, aangezien Bemmel het wist te presteren om uiteindelijk nog met 3-2 van Naarden te winnen. 3 clubs die met 6 punten in de poule eindigden, het doelsaldo zou uiteindelijk het verschil gaan maken en dit doelsaldo vertelde ons dat wij gedeeld eerste waren geworden samen met Naarden. Promotie naar de derde klasse dus!

Het was nu dus tijd om hard te gaan in Bilthoven. En hard gaan, dat is wat er gebeurde in meerdere opzichten. Allereerst vond de KNHB het nodig om de administratieve pleuris over de gehele crew van Walcheren te gooien, dit omdat Jesse heel misschien, eventueel niet officieel speelgerechtigd was. De promotie leek alsnog in het water te vallen, wat natuurlijk ontzettend treurig zou zijn voor iedereen die onze plaatselijke trots een warm hart toedraagt. Er werd heel veel heen en weer getelefoneerd en een spannend uurtje later kwam daar toch het verlossende bericht van de bond: Jesse was toch wel speelgerechtigd (wat hij al meer dan 10 jaar is) en de promotie kon zijn doorgang vinden.

Ondertussen in Bilthoven, het was de derde zaterdag van de maand en dat betekende dat de plaatselijke harde kern van SCHC het derde overhemd uittrok om ieder doelpunt van hun C1 te vieren. Wij hadden het nakijken. Spijtig. Gelukkig was er ook bier, mooie pitchers waren er en daarbij kwam dat een supporter van Laren ons wist te vertellen dat bier in Bilthoven gewoon uit de kraan kwam. Wij hadden weer het nakijken, wat een fantastische mentaliteit heerste hier toch. De pitchers werden nogmaals gevuld en toen ze leeg waren, werden de pitchers nog maar eens gevuld. Had ik u al verteld dat de pitchers gewoon weer gevuld werden wanneer ze leeg waren? Tezamen met mooie, traditionele en folkloristische muziek werd het een 3e helft (en een dag) om niet snel te vergeten. Het liep tegen 18.00 uur en het 2-2-6 claxonneer-ritme van Henk klonk door het Stichtse bos, tijd om weer naar de (nog steeds oranje) bus te gaan en de terugreis te aanvaarden.

Nu hoor ik u denken: "er was toch nog iets met de buschauffeur en de derde helft?”, dat klopt als bus. Letterlijk. Het feit wilde zich namelijk voordoen dat onze buschauffeur Henk in samenspraak met Zoutje had voorgesteld om de treetjes met bier een paar uur van tevoren koud te zetten. Dat gebeurde ook en zo geschiedde het dat wij, de bus instappend, werden geconfronteerd met koude blikken bier, wat een feest en wat een lekkernijen! De terugreis kon op deze manier natuurlijk niet meer verkeerd lopen, dat snapt u wel en met wat lekkere muziek uit de platentas van Arno hielden we de terugreis meer dan gemakkelijk uit.

Ook nu weer werd de bus goed in het gareel gehouden door onze sjoof en dat was helemaal zijn verdienste. Een paar tussenstops werden gemaakt, want ook nu weer confronteerde Henk ons met een pijnlijk aangezicht: een bosje dorre bomen die nodig van vocht moesten worden voorzien. Dit is natuurlijk ook gebeurd, zoveel moge duidelijk zijn.

Zo rond 20.00 uur kwam het clubhuis van HC Walcheren in zicht en kon er een einde gemaakt worden aan een mooie dag. Thuiskomen met de hoofdprijs, er is niets mooiers dan dat en volgend jaar wordt er dus door Dames 1 èn door Heren 1 derde klasse gespeeld, mooie dingen. Een aantal feestjes werden hier en daar op het eiland nog gebouwd, het werd zo langzamerhand nacht en nu pas begon het bij de meesten door te dringen wat er de 16e van juni was gepresteerd..

Eind goed al goed dus, maar natuurlijk niet voordat er een aantal bedankjes worden uitgevaardigd.

Allereerst willen wij namens heel Heren 1 onze sponsor bedanken: Sport2000 te Middelburg, zij hebben ons afgelopen jaar voorzien van een tenue, van trainingspakken en van onze spelvreugde. Ook hebben zij er mede voor gezorgd dat de reis naar Bilthoven per touringcar kon worden gemaakt, wat natuurlijk een heel erg mooi gebaar is. Gelukkig hebben we weten terug te betalen met promotie.

Ook alle andere sponsoren voor de touringcar willen wij bedanken voor het warme hart dat jullie ons toedragen, was iedere uit-wedstrijd maar zo’n feest met een touringcar (kleine hint voor komend seizoen..)

Daarbij willen wij ook van Fraassen bedanken voor het beschikbaar stellen van de touringcar en natuurlijk ook voor het beschikbaar stellen van buschauffeur Henk, wat een ontzettende held, temeer ook vanwege het binnenhalen van onze derde helft, onbetaalbaar was het en is het. Henk, ook jij bedankt!

Deze promotie was natuurlijk niet gelukt zonder de hulp van onze mannen uit JA-1 en JB-1. Ouwe bazen, iedere keer die vrije zondag opofferen om lekker een wedstrijd te ballen in het land en zelf midden in je tentamenperiode even je zaterdag opgeven om met ons voor die promotie te gaan, merci en we zien jullie volgend jaar natuurlijk terug in het team!

Arno, Norbert en Zoutje (dit is op alfabetische volgorde, onze dank voor jullie is natuurlijk even groot), jullie waren de 3-eenheid die ons afgelopen seizoen en afgelopen zaterdag met ziel en zaligheid hebben gecoacht en getraind. Onze dank is groot en is eigenlijk niet uit te drukken in een eenheid. Zonder jullie, ja wat waren we geweest en waar waren we geweest, we zullen het gelukkig nooit weten. Feit is dat jullie er altijd voor ons stonden en gelukkig hebben we jullie ook die promotie kunnen geven, dat was natuurlijk het minste wat we konden doen. Merci bien, natuurlijk volgend jaar weer met zijn allen door en weer gaan bouwen aan iets moois!

Anton, Lucienne, Nienke, Max en Robert. Vroege vogels, bedankt voor jullie support van afgelopen zaterdag en natuurlijk tijdens het hele seizoen. Het was een mooi dagje en we zien jullie vanzelf weer langs de lijn staan komend seizoen!

En natuurlijk gaat ons laatste bedankje naar alle trouwe supporters uit. Misschien was ons spel niet altijd even mooi om aan te zien maar jullie bleven iedere zondag kijken, bedankt ervoor. Komend seizoen zijn wij dus in de derde klasse te zien en wanneer jullie 5 keer achter elkaar een thuiswedstrijd komen bezichtigen, staat er een mooi glas gedestilleerd te wachten, hopelijk tot ziens dus!

Dat was het voor dit seizoen, volgend jaar weer een nieuwe ronde en nieuwe kansen. Dan spelen die kansen zich af in de derde klasse en wij als Heren 1 Walcheren hopen dan ook iedereen weer op en langs het veld te begroeten, zowel in de 1e, de 2e en de 3e helft!

Sportieve groeten,

Uw Heren 1

Door: Pepijn van der Zande